προέκκειμαι

ΜΑ

1. προεκτείνομαι, προεξέχω

2. (ως παθ. τού προεκτίθημι*) α) ορίζομαι εκ τών προτέρων («ἡ προεκκειμένη ἡμερα», Κικ.)

β) διατυπώνομαι, αναπτύσσομαι προηγουμένως («τὰ προεκκείμενα προστάγματα», πάπ.)

γ) μνημονεύομαι παραπάνω, προαναφέρομαι

4. φρ. «τὰ προεκκείμενα πτωτικά» — πτωτικά τών οποίων η ύπαρξη προϋποτίθεται από επιρρήματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + ἔκκειμαι «προεξέχω, προσδιορίζομαι, διατυπώνομαι»].